Burn-out, en dan?
Tijdens mijn opleiding die ik volgde bij Phoenix Opleidingen, leerde ik veel over het begeleiden van mensen met behulp van systemisch werk, transactionele analyse en NLP. In de zomer las ik het boek ‘Van burn-out naar levenszin’ van Jane Coerts. Ik was geraakt door haar manier van werken en hoe dit aansloot bij wat ik leerde tijdens mijn eerdere opleiding. Ik wilde meer weten! Afgelopen maand heb ik bij Jane de training Burn-out preventie gevolgd.
Burn-out preventie richt zich vaak op het bestrijden van de symptomen van een (dreigende) burn-out, zoals oververmoeidheid, hoofdpijn, hartkloppingen, enzovoorts. Meestal wordt geleerd de beperkende overtuigingen om te zetten in positieve gedachten. Dit kan soms voldoende zijn. Soms blijkt echter dat wanneer de spanning toeneemt, mensen weer terugvallen in hun oude denkpatroon en het bijbehorende gedrag. Daarom is het volgens Jane Coerts belangrijk om niet alleen naar de symptomen te kijken, maar vooral naar de onderliggende oorzaken, zoals:
Hoe ga je om met verliezen en teleurstellingen in je leven.
Als je als kind leerde om na een vervelende gebeurtenis snel weer door te gaan, en niet te veel te willen voelen, zul je ook op latere leeftijd op die manier reageren op verlies. En dat kost (te) veel energie.
Welke rol nam je op je in je gezin van herkomst en hoe herhaal je die rol in het hier-en-nu.
Wanneer je als kind volwassen klussen ging dragen – je ouders steunden op jou, jij zorgde dat de boel niet uit de hand liep, deed klusjes die bleven liggen en niet bij jou hoorden – zul je in je volwassen leven geneigd zijn om meer verantwoordelijkheid te nemen dan goed voor je is. Dat put je uit.
Hoe vrij ben je om je verlangens, je passie te volgen?
Wanneer jouw verlangens en behoeftes ondergeschikt waren aan die van anderen, zul je als volwassene eerder keuzes maken waar je hart niet ligt. Dat is zeer vermoeiend en leidt tot verlies aan focus.
Volgens deze methodiek kan het stilstaan bij verlies en rouw, bij plekverwarring, en bij het volgen van je passie leiden tot herstel van een burn-out. Of, en dat is misschien nog mooier, het voorkomen ervan.
En deze vragen zijn ook zinvol zonder dat je burn-out bent. Want hoe doe ik dat eigenlijk zelf? Sta ik stil bij teleurstelling in mijn leven, of is het toch vooral, schouders eronder en doooorrrr. Mag alles er zijn?
En als ik weer in conflict raak met mijn leidinggevende; zou het ook te maken kunnen hebben met iets wat ík doe (in plaats van naar de ander te wijzen..)? Ga ik misschien van mijn plek, en weet ik het beter, omdat ik dat patroon zo goed ken?
Mooi om bij stil te staan! Alleen, of samen met iemand. Benieuwd, of vragen of samen eens sparren? Ik hoor het graag.
